تاریخ درفش ایران از آغاز تا امروز قسمت اول...

  

به نام خداوند کیهان و هور           که چشم بد از خاک ایران به دور 

مقدمه  

آ دمی از روزگاران بسیار دور و پیش از تاریخ از پیکره و یا چهره جانوران نشانه هایی برای خود بر می گزید ند. الفبای نخستین و گوناگون ریشه ای از پیکره و اندام گیاهان و جانوران دارد و نمونه هایی از خط هیروگلیف که در دست است یادمانی از روزگار کهن می باشد . در کشور ما نیز از پیکره جانوران ، پرندگان و ستارگان مانند: شیر ، بزکوهی ، شاهین ، خورشید ، ماه ، کمان ماه استفاده کرده و آن را بر روی مهرها ، آوندها و دیگر افزارهای زندگی و سرانجام بر بیرقها ترسیم می کردند . می دانیم خورشید ، سوزان ترین و درخشان ترین گوی آسمانی در منظومه ماست ودر بسیاری از دینهای کهن در خور ستایش بوده و خداوند به شمار می رفته . شیر نیز دلیرترین جانوران است ، نماد دلیری و نیرومندی و سلطان جنگل و حیوانات به شمار می رود . در ایران که تاریخی کهن و فرهنگی عمیق و جهانگیر دارد نیز از پیکره خورشید ، ماه و ستارگان و تصویر دامها مانند : گوسفند و گراز ، و حیوانات وحشی مانند: شیر و پلنگ و گرگ ، و پرندگانی مانند: شاهین و کبوتر ، و نیز برخی از گیاهان برای درفشها و روی سکه ها استفاده می کردند . باید گفت درفش ( بیرق- پرچم ) نماینده گروهی از جمعیت است که دارای قلمرو بوده و زیر نفوز حاکمیت یک قدرت برتر اداره و رهبری می شود ، از این رو می توان گفت کلانی است که بسیار گسترش یافته و نهاد ، همخونی نژادی و فرهنگی و تاریخی در آن دیده می شود . به کار بردن بیرق از روزگاران پیش از تاریخ در میان ملتهای گوناگون رواج داشته و بیشتر برای برقراری نظم ، ایجاد شور و هیجان و پایداری از آن بهره می گرفتند . این بیرق همواره در همه جا که چادر فرمانده یا رهبر رزمی برپا می گردید افراشته می شد و نماینده پاسگاه فرماندهی ، نشانه ایستادگی و استواری در رزم بوده است .در پهنه کارزار بیرق به دست بیرق داری ورزیده و نیرومند ، همیشه افراشته نگه داری می شد . افراشتگی و جنبش بیرق انگیزه توان مندی و افزایش نیروی روانی رزمندگان و نیز برقراری نظم و سامان و فرماندهی شایسته بود ه و واژگونی آن ، ناتوانی روانی و تنی جنگندگان و گریز را در پی داشته است . پس در نبردهای باستانی همواره کوشش فرماندگان بر این بوده که پرچم را افراشته نگه دارند تا جنگجویان با دیدن آن نیرومندی و پایمردی بخشند . برگزیدن رنگها ، پیکره ها ونشانه های پرچم ها بی شک با شیوه اندیشه ، هدف صلح دوستی و نوع پرستی کیش و ملیت و موقعیت جغرافیایی و سرانجام تیره ها بستگی جدا نشدنی داشته است . مردمانی که از گذشته دور بر کنار دریاها و اقیانوسها زندگی می کردند و به بازرگانی مشغول از راه دریا می پرداختند ، رنگ آبی در اندیشه و درون آنها جایی دارد و این پدیده را امروزه هم می توانیم ببینیم . کشور استرالیا ، انگلیس ، سومالی ، هلند ، یونان ، سوئد و ... در روی پرچمهای خود این آثار را به خوبی نشان می دهند و یکی از رنگهای پرچم این ملل رنگ آبی است . همین طور گذینش نشانه ها با پنداری که مردم از سرزمین خود دارند پیوند دارد . چنان که کشور چین یا سرزمین خورشید بر گوشه پرچم خود نقش خورشید را دارد . امروز پرچمهای بسیاری وجود دارد که بر آنها نقش جانوران ، ستاره ، خورشید ، پرندگان ، درخت ، گل ، گیاه و شمشیر دیده می شود . رنگها نیز ضمن آنکه با صلح دوستی مردم بستگی دارد باشور و احساس آنها نیز در پیوند است . در پاره ای از دینها مانند اسلام رنگ سبز مورد احترام و علاقه پیروان دین است ،زیرا نماد و نشانه ویژه پیشوایان بوده است . از این رو رنگ سبز در بیشتر کشورهای اسلامی مانند : ایران ، عربستان ، اردن ، افغانستان ، پاکستان ، سودان و ... پذیرفته شده و یکی از رنگهای پرچم آنان است . همچنین رنگ آبی سالیانی است که نشان کلیسای کاتولیک می باشد . رنگ سرخ، یک رنگ انقلابی ، یک رنگ شوورانگیز و بالاخره یک رنگی است که تلاشها و کوششها و خونهای ریخته شده در راه آرمانها ی بزرگ و ملی را بیان می کند .به طوری که بیشتر کشورها پس از یک جهش یا خیزش ، رنگ سرخ را برای پرچم خویش برگزیده اند ( کشور اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، پیش از انقلاب اکتبر 1971 ) ، و یا آن را یکی از رنگهای پرچم خود پذیرفتند ( ایران پس از انقلاب مشروطه ). زیرا انسان دوست دارد ارج خونهایی را که به خاطر وطن و عقیده و ایمان برای به دست آوردن پیروزی بر زمین ریخته است نگه دارد وبهترین روش برای پاسداری و یادآوری از جانبازان و دلیران ، آن است که رنگ خون آنان را در نماد خود و نماینده شکوه کشور ، یعنی درفش افراشته و در جنبش خویش ببیند تا یادآور سخت کوشی و از خودگذشتگی های نیاکان باشد .  

آغاز تاریخچه پرچم ایران که از دوران پیشدادیان می باشد و در قسمت دوم می خوانید ... 

 با تشکر: اردوی سورا آناهیتا